Moin, leve Lüü! Van Harten willkomen
up de Homepage van Manfred Briese!

 

Un de Hund fleit La Paloma

Un de Hund fleit
La Paloma

Plattdüüts Gedichten & Geschichten


 

 

Derenpläseer

Un de Hund fleit La Paloma

Dingdong! Dat pickswart Beest schütt ut hör Körv up d' Floordöör an un bleekt as 'n Mallen: Anka. Dör de Drückwellen van 't Blaffen fangt de Huusdöörpingel in d' Floor ok noch sacht an't Scheppern. Geel Klöör schimmert dör de Glasboostenen. Aha – de Tostellerske van de Post hett weer en Packje ut't Versandhuus för Swaantje.

Jakob mutt uppassen. De Döör na d' Floor achter sük totrecken. Un noch en Döör, ehr he de Huusdöör open maakt.

Kummt Anka dat in de Kopp, denn stellt se sük up de Achterbenen un drückt mit hör Poot de Klepp andaal. Dat Wicht mit de geel-dunkerblau Jack is keen Fründin van Anka, overhoopt van Hunnen neet. Se kann en Bült daarvan vertellen, wo faken se al ansprungen, sogaar beten worden is. Denn kann 'n verstahn, dat se de Nöös vull hett van disse Soort Deren.

Wenn Jakob hör bedaren will un seggt, Anka weer heel leev, se verfeerde sük bloot van de Gong, nickkoppt de jung Froo van de Post. Se wull hum 't woll glöven, man hör Verstand kunn tegen de Nood neet an.

Dat helpt ok nix, wenn Jakob van Derk vertellt, hör Grootkind. As de Jung twee Jahr old weer, gung he achter Anka an un kneep hör in de Poten of reet an de Steert. Dat kunn se heel un dall neet lieden. Wat dee se? Beet se hum? Ach wat! Gnurr se tominnst? Nix daarvan. Utbüxt is se vör hum.

Bi 't Teedrinken mutt 'n uppassen. Lett Jakob sien Hand andaal-hangen - bupps, spöört he hör koll Nattnöös, of se slickt hum over de Fingers. Dat is ok neet na elk sien Möög.

Meesttieds is se so leevtallig, wenn he sien Broodjes up hett un ok dat Bladd bi d' Sied leggt. Se ruckt, dat Jakob daarnahst hör Lien van d' Haak luken will.

Arig is 't, man ok daarföör, dat Saterdag is, hett se en Nöös. Dat he neet na de Arbeid mutt un Tied för hör hett.

In 't Holt lett he Anka woll maal sünner Lien lopen. Denn jaggt se as 'n Rakeet de Padd vörut, bit dat se bold bloot noch ohn Benen, as 'n gewaltig ofschoten Pockholter to gewahren is. Denn weer um, un ut de Kugel word na un na weer en Hund. Denn is ut hör eerste Jank na Bewegen de Drifft rut.

Man hör naderhand weer an d' Lien to ropen is stuur genoog.

Jakob treckt sien Hood vör de Lüü, de bloot mit een Finger Takt slaan, un hör Waldi smitt sük up d' Rügg un fleit La Paloma. Du muttst immer 'n Leckertje in dien Task hebben, seggen se. Mit Leckertjes kannst de Hunnen all bibrengen.

Nix kreeg Jakob d'r van torecht. Koom, Anka! Un denn hett he hör 'n Hunnenkookje wiest. An hör Gesicht kunn he oflesen: Laat man, ik loop lever noch 'n Sett sünner Lien. Spietelk is 't, wenn anner Lüü integen komen un in 't Vermick kriegen, wat sien Anka mit hum anstellt. Wenn se so deit, as kennde se hum overhoopt neet. Un in 'n grote Boog um hum to löppt, wenn he hör röppt.

Denn hett he dat arige Geföhl, he weer würkelk blot en „Heerke“, 'n heel lüttje Heer un neet de Baas over de swart Düvel.

Savends liggt se faken boven in 't Huus. Daar steiht 'n Körv för de Nachttied. Swaantje un Jakob könen sük vör 't Feernsehn noch so vörsichtig un sacht en Tuffelchipstuut openrieten – mitmaal pultert Anka de Trappen andaal, kickt van een na de anner, waar woll dat Knistern herkummt, un juppdi, sitt se up een van de beid Schoten, dit grote Deer. Denn kann he hör man 'n paar Chips in de Körv smieten, dat de Sicht up de Film weer freei word. Alltied scheev sitten un an hör vörbi up de Bildschirm plieren, dat hollt dien Nack neet lang vull. Man nu könen se gerüst de Krimi wieder ankieken.

„He! Wat pultert daar in de Köken? Heerjee, ik hebb de Wurst neet in de Köhlschapp daan! Lizzy! Oh nee!“nach oben


 

En Spinn in d' Baalje

Mien Duum söcht noch de Pingelknoop
bi d' Dochter an de Döör
daar geiht de open - heel van sülvst
un baff stah ik vör hör

„Oh mooi! De Hemel hett di stüürt“
Mien Dochter witt as Kried
„En Spinn in d' Baalje - groot Malöör!“
„En Spinn? Oh leve Tied!

En Deerke fett un dick un swart?“
„Ja - un mit Haar up d' Foot
un de lang Benen - äkelig
Ik bidd di: Maak de dood“

„Du weetst doch - ik bün Pazifist
Dien Stübber doo mi her
De Bössels sünd as Iesders good
Sooo - rut mit di, mall Deer“

„Ha, wees bedankt“, lacht nu de Spinn
„Wat geiht dat Wicht tokehr
Dien Dochters Huus gefallt mi good
Du geihst - futt bün 'k d'r weer“nach oben

 

Jaggtfevers

Drievjaggt
up Hasen
Rehjen
Elefanten
Utlanners
Swarten
Homosnach oben

Kakelnd Höhner up 't Rick

Se harr ’n Termin bi d' Frisöör utgerekent vannamiddag, Klock veer. Of he denn för ditmaal de Jung na 't Foot¬ball¬training brengen kunn.

„In Rieg, Gesine. Denn laat di man en neei Kopp maken.“

Nu seet he in de Spoorthall up de Bank an de Wand un harr d'r Pläseer an, wo de lüttje Bötels all upmaal achter de Ball anjaggden. ‚Pampersteam‘ wurren de Keerlkes nöömt.

„Di hebb ik hier in d' Hall noch nooit sehn. Van welke Jung büst du denn de Vader?“ He keek bi d' Sied. Stuuv tegen seet upmaal 'n jung Froo. Dunkerbruun Ogen, swart Haar. En bietje pollig. Nett dat Tegen¬deel van sien Gesine. Mit groot Ogen keek se hum in 't Gesicht. Ach ja, Andrea weer hör Naam. Se geev hum de Hand. „Freit mi. Hannes“, anterde he.

Dat gung hier woll up Du. Wat harr de jung Froo all to vertellen! Van hör Söhn Nico un de Dochters harr se 't, van hör Mann, de up Montage arbeiden dee un mörgen, Freedag, weer na Huus keem. Wenn he 't schaffen dee. Van hör Ollen, de in't Naber¬huus leevden un hör alltied düchtig hulpen, sull d' Drockde mit de dree Kin¬ner hör over de Kopp wassen.

Man se harr 't d’r ok over, dat Egon, wat hör Mann weer, ok woll maal dat Wekenenn dörarbeiden muss un neet na Huus komen kunn.

Dat se sük Sörgen mook. Froolüü geev 't ja, de weren as Mallen. Se grepen to, wat se kriegen kunnen. Daarbi plierde se Hannes stiekum van de Sied an.

Unruh keem up. Anner Moders platzden daartüsken. Andrea keek düll. As ka¬kelnd Höhner leten, de neei komen weren, sük bi de beid up 't Rick daal, luud un sünner sük um de to kehren, de d'r al seten.

De Loperee gung noch wieder. De een of anner Moder van de lüttje Footballers söchde noch en freje Stee up de Bank. Good, dat nüms Koll lieden muss. To mooi weer de Engde. Ok för hum, de eenzigst Keerl in de Rieg. Andrea harr d'r nix bi, sük heel nah an hum to drängen. Sien rechte un hör linke Bovenbeen harren bold de sülvige Warmte.

De Röök van Parfüm un Sweet steeg hum in de Nöös.

Sull he upstahn? Bott maken? He wat! He harr sien Pläseer d'r bi. Noch ’n Fnuuk van de anner Sied. Wumm! Tosamen¬rücken. En jung Froo, de sük nahderan¬ boog¬seerde. Se keek hum in de Ogen un truck de Schullers. Hier gullen besünner Regels un Gesetzen!

Intüsken harr Andrea 't Proten togeven. Hannes schoov sien Moorsbillen up de Bank wieder na achtern un un stöönde de Rügg tegen de Wand. Puh! De Moders bogen sük vör un los gung dat Snatern. Hör Woorden schoten vör sien Kopp bilangs. Van rechts na links, van links na rechts, hen un her! As dat Schippke up de Weevstohl.

Wat harren se all dörtokakeln! Waar 't good Fleesk to kopen geev. Van welke Backer een de Broodjes best infre¬sen kunn. In welke Supermarkt de Mandarinen unnern in d' Büdel faken rötterg weren.

Un denn harren se anschienna heelundall vergeten, dat en Keerl d'r tüsken seet. Saken kemen to Spraak, de för de Ohren van Mannlüü wiss neet docht weren. Dat de Bosten¬rackjes of un an knie¬pen deen, - Tüs¬kenroop: „Wenn dat man nix to bedüden hett!“, - wat 'n tegen de Unnerbuukje maken kunn un wo upregend de neje Froen¬dokter weer.

Ennelk fleitde de Trainer. Dat weer 't. De lüttje Footballers lepen mit Juchhei up hör Moders an un slungen hör de Arms um de Hals.

Man de weren noch heel neet sowied. So fell leet sük hör Spraakwater neet ofdreihen.

Of Hannes sien Jung anner Dönnerdag ok weer na 't Trai¬ning brengen dee, froog Andrea un leggde hum de Hand up 't Kneei.

„Maal sehn“, geev Hannes to Antword. Man he doch, indes he upstunn: „Beter is, ik laat de Fingers daarvan!“nach oben


 

En Nöös för

De Beagle sitt vör d' Stohl un kickt
Sien Ogen seggen: Nu is Tied
Mann Baas, wi mutten doch in 't Holt
Klock veer - is lang so wied

Wenn ik neet driest di schupps un purr
kummst du sien Levend neet in Gang
Du musst doch maal ut 't Huus herut
versuurst noch, bün ik bang

Ik weet - du trüürst - dien Froo is weg
man du steihst midden up de Bühn:
De Vörhang fallt so futt neet daal
Geev di nu 'n Stööt - haal d' Lien

In 't Holt sünd alltied Lüü up Tuur
up 't Rad un ok to Foot as wi
Maak di blot neet ut Nood in d' Büx
Proot driest hör an, de Lüü

Mien Nöös söcht sük 'n Hunnendaam
Ik treck di mit de Lien na hör
meest is d'r 'n smucke Froo an d' Lien
Ik hebb 'n Nöös daarförnach oben

Gatt för de Slang

Hans-Bernd hör Auto in de Garage rullen leet, gaapde San¬dra tegen hum van Mööigheid. De Dag in hör Boutique weer ok vandaag lang un stuur west.

Ut Swaantje hör Kamer klung 't „Hallo!“ Hör Dochter leeg al up Bedd un smökerde in dat Bookje ‚Ferien auf dem Pony¬hof‘. „Ik segg hör noch even Good Nacht“, süchde Sandra up un stappde in de Kamer van dat Wicht.

Sekunnen düürde dat blot, dat se d'r weer rutkeem.

„Gung ja futt“, reep Hans-Bernd ut de Baadkamer tegen de Toilettenspölen an. „Se hett uns en Breev schreven. Liggt up de Kökentafel, seggt se.“ Sandra keek hör Mann upmaal mit groot Ogen an: „Leve Tied, hebben wi vandaag de Darteihnste? Denn hett uns Lüttje overmörgen Gebuursdag!“

„Jegetja, stimmt!“

As bi Swaantje dat Lucht al lang ut weer un dat Heute-Journal in 't Feernsehn vörbi, greep Hans-Bernd sük dat witte Kumveert mit de Upschrifft ‚An Mama und Papa! Geburtstagswunsch‘. He slitzde 't vörsichtig open un truck dat Bladd herut.

„Liebste Mama, liebster Papa!“, leesde he luud vör. Se weren würrelk heel leve Ollen, un Swaantje harr hör ok heel düchtig leev. Man se harren nooit Tied för hör. Ok neet, dat se sük noch 'n Süster of Bröör för Swaantje anschaffen kunnen. Alltied föhlde se sük so allennig. Daarum wünskede hör Dochter sük al lang en lüttje Hund. An de leste Gebuurs¬dag harr se d'r al up hoopt. To Wiehnachten ok.

Wat harren hör Ollen daarto seggt? Hunnen weren Skan-daalmakers, eengaalweg an blaffen, deen mit hör Haar de düür Teppichen vullkleien, un se mussen elke Dag utföhrt worden. „Ja, stimmt ja ok“, smeet Sandra d'r tüsken.

Nu harr Swaantje sük wat anners overleggt.

Se wünskede sük to hör Gebuursdag en mooi, nüdelk Slang.

„Igitt nee!“, gierde Sandra up un versloot glieks mit de Hand hör Mund.

Hans-Bernd truck de Bregen kruus un schüddkoppde.

Denn smüsterde he upmaal un leesde wieder: Dat geev welke, de weren heel mack, deen neet bieten, legen Dag un Nacht in hör Kist to slapen. Man de Kist düürs keen Gatt upwiesen, waar de Slang sük dörslingeln kunn. De in de Öken weertofinnen weer stuur. Man daarup kunn 'n ja uppassen.

„Sowat kummt mi neet in 't Huus!“, flüsterde Sandra vergrellt.

Se mussen mit Höhnereier foort worden un eenmaal in d' Week mit en lebennige Muus, harren se Swaantje in 't Zooladen vertellt. Dat weer 't. Anners stunn nix up de Zedel.

Moder Sandra kemen in hör Desperaatsje de Tranen. Woso kunn Hans-Bernd daarbi noch smüstern? Wull he amenn, dat sük so 'n gräsig Deer mörgens bi Broodjes un Koffje tüsken hör Benen kringelde?

He nickkoppde un see wat anners. „Nümig. Wi könen stolt wesen up uns Dochter. Swaantje is würrelk nümig. Se weet mit hör teihn Jahr al good, wo se 't anstellen mutt. Wo arbarmelk du di vör sükse Deren grietjest, dat höört to hör Plaan! Be¬grippst du 't denn neet? Swaantje will heel keen Slang to hör Gebuursdag hebben!“

„Nee? Wat denn?“ Sandra wiskede hör Tranen mit de Fin¬ger¬doppen bi d' Sied. „Wat will se denn?“

„En Hund, is doch klaar – 'n Süster of Bröör bit overmör¬gen? Dat kriegen wi so futt neet vöranner!“

Sandra aamde deep in un doch an hör Teppichen: „Ach so!“

„Wat heet ach so?“ Hans-Bernd neeisgierig.

„Denn sall Swaantje de in Gotts Naam kriegen!“

„De Slang ?“

„Büst du mall? De Hund! Van mi ut. Un wo maken wi dat?“

„Ik kiek maal in 't Internet.“nnach oben


 

Aanten de upflegen

Jahren lang
de Drööm
En Huus an 't Deep
mit Anlegger
En lüttje Schipp
Bootjen
bi mooi Weer
In de Tuun sitten
de Benen hoogleggen
up 't Deep luren
Dat luud Gesnater
van upflegend Aanten
nakieken
Nu is 't so wied
Dat Huus
in de Grootstadt
na dartig Jahr
good verköfft
Nu sitt he
mit sien Leevste
in de Tuun
De Benen hoogleggt
Hett nett even
't lüttje Schipp
weer fastmaakt
Luurt up 't Deep
up Aanten de upflegen
mit luud Gesnater
Waarher blot de
Steen in sien
Maag waarum dit
flau Geföhlnach oben

Over de Genesis

Puuthennen
hoogbeent
padden in de Kark
fallen up de Knejen
willen beden
amen de Rukelkraam in
sünd d'r dwiemelig van
fluttern blied
mit de Flögels
De Paap preekt
ut 't 1. Book Mose
De Familie van de Buur
is insloten
in de Stall
to tween up een Meter
Wassdoomshormonen
för de Kinner
so se Smacht kriegen
Nu sünd Ollen
un Kinner
wiss an 't Blarren
ruffen sük dat Haar
Fehlt blot noch
dat se sük de Ogen
uthacken
ehr se an 't Förderband
to hangen komen

 

Um die Funktionalität und den Inhalt der Website zu optimieren, verwenden wir Cookies. Durch die Nutzung unserer Website stimmen Sie der Verwendung von Cookies zu. Wir verwenden Cookies ausschließlich um die Funktionalität unsere Website sicher zu Stellen. Fremdanbieter können Cookies auf dieser Seite setzten, da wir Goole-Fonts, -Analytics, und Youtube Videos einbinden könnten. Cookies von Drittanbietern, können Sie in Ihren Browsereinstellungen deaktivieren.
Hier erfahren Sie alles zum Datenschutz